Terug in Dubai

Hey!

Hier het laatste berichtje van mij vanuit het buitenland. Zit op dit moment op Dubai Airport en nog 4,5 uur te gaan voordat ik in het vliegtuig richting Amsterdam stap. Ben zoals ik mij voorgenomen had druk bezig met het sorteren van alle foto's.

Donderdagavond heb ik soort van afscheidsfeestje gegeven voor de locals waar ik bevriend mee ben geraakt en de andere vrijwilligers, was erg gezellig en een leuke manier om gedag te kunnen zeggen. Moet eerlijk toegeven dat het niet meeviel om afscheid te nemen van iedereen. In die 5 weken heb ik toch een hoop vrienden gemaakt en vooral die kinderen van voetbal konden het niet hebben dat ik wegging. Ook de gasten van Juvenile hadden het er zichtbaar moeilijk mee. Vrijdagochtend vertrok ik samen met Veronique, Paula, Amelie en Leonie naar Kuredu Resort.

Kuredu was weer heerlijk. Hadden nu een beach bungalow aan de andere kant van het eiland en hadden nu ook een eigen tuin en een soort lagune. In deze laguna kwamen wij kleine haaien tegen (vegetarisch), roggen en een hoop vissen. 's Avonds was er weer een 'dikke' party, maar hebben het deze keer wel wat rustiger gehouden. Wel zijn wij weer voor een nachtduik gegaan, blijft een heerlijk gevoel. Dat je midden in de nacht nog lekker in de zee kan dobberen onder een geweldige sterrenhemel. Na het zwemmen nog tijdje liggen chillen op strandstoelen en heel veel vallende sterren gezien. Vanmorgen ben ik samen met Amelie gaan windsurfen, ging mij beter af dan ik had verwacht. Scheelde wel dat er weinig wind stond, maar heb al een aardig rondje kunnen maken, smaakt zeker naar meer! Verder beetje rond het zwembad gehangen en rond 2 uur was het toch echt voorbij en stond het watervliegtuig op mij te wachten. Eenmaal in het vliegtuig begon het tot mij door te dringen dat ik dit geweldige land, met de super aardige mensen en de erg gezellige vrijwilligers echt ging verlaten....

Op Male Airport werd ik opgewacht door mijn gids Hussain. Hij heeft mij op z'n motor de hoofdstad van de Malediven, Male, laten zien. Wat een chaos zeg!! Overal motors/scooters en auto's, kriskras door elkaar heen, overal mensen. Wonen meer dan 100.000 mensen op nog geen 2,5m2 en is daarmee een van de meest dichtbevolkte steden ter wereld. Tour was wel oké, oude moskee en paleis bekeken, maar was blij dat ik een hotelkamer had geregeld. In kuredu niet echt veel aan slapen toe gekomen en op die manier kon ik mij even onttrekken van de chaos in Male. Rond 21uur ging ik weer terug met de ferry richting de luchthaven.

Mijn eerste deel van de vlucht verliep goed. Tijdens het taxiën was ik al in slaap gevallen

Ga mij nu verder vermaken met het uitzoeken van de foto's! Hoop over zo'n 13 uur weer home sweet home te zijn.

Bye!

Ontmoeting met de cast van "Finding Nemo"

Hey!

Hier alweer een snelle update.

Zoals in mijn verhaal van zondag vermeld, zou ik maandag misschien weer gaan snorkelen. Zouden naar een plek gaan waar er een redelijk kans was Nemo te vinden. Was een goede snorkelplek met veel verschillende vissen, hebben een kleine haai gezien, een murene en opeens schoot daar iets voorbij... Een schildpad!! Hij bleef een tijdje op de bodem liggen om te poseren voor een foto en net toen ik naar beneden wilde gaan om een foto van dichtbij te maken, ging Thuday naar de schildpad toe om hem te vangen. Hebben hem naar de kant gebracht om wat foto´s te maken. Echt heel erg gaaf. Was niet bijzonder groot en daarom (gelukkig) niet interessant genoeg om op te eten (schildpad is een delicatesse hier). Vooral 's nachts zijn er eilanden waar je erg veel grote schildpadden kunt vinden, maar om er overdag één tegen te komen is vrij bijzonder. Je kon aan Thuday zien dat ook hij het erg bijzonder vond. Hebben een paar goede foto's kunnen maken en aantal leuke filmpjes met de schildpad.

Op de terug weg (ik moest weer op tijd terug zijn voor voetbaltraining), kon de snorkeltrip helemaal niet meer stuk, want op zo'n 10 meter diepte zagen wij een anemoon met daarin Nemo en z'n vrienden. En zo ontmoet je dus in één dag bijna de gehele cast van de film 'Finding Nemo'. Heb trouwens een filmpje gemaakt toen ik naar beneden ging, die is erg goed gelukt. Helaas is het onmogelijk om filmpjes up te loaden hier, dus daar moeten jullie allemaal maar op wachten, ben nu druk bezig alle foto's te verkleinen en die zal ik dan ergens vandaag gaan uploaden.

Morgen staat mijn laatste snorkeltrip gepland en gaan dan of naar een scheepswrak of naar een plek waar het koraal nog niet gebleekt is (afhankelijk van de stroming en het weer).

Wilde jullie dit niet onthouden

Bye!

Laatste week is ingegaan

Hey!

Hier eindelijk weer een update.

Gaat nog steeds prima hier, mijn terugkeer naar Nederland komt alleen wel erg snel dichtbij nu. Is onderhand alweer een hoop gebeurd. Zit alweer een week in mijn nieuwe kamer (3e in een maand

). Charlotte had namelijk de mooiste kamer van ons allemaal (airco en internet) en aangezien zij vorige week naar huis is gegaan, heb ik snel haar kamer opgeëist. Nadeel is alleen wel dat er constant andere vrijwilligers op mijn kamer zitten en van mijn computer gebruik willen maken, aangezien ik de enige ben met (grootste deel van de tijd) goed werkend internet. Sinds eergisteren deel ik mijn kamer met Ollie, een jongen uit de UK. Hij zou eigenlijk samen met z'n vriendin een kamer delen en dan zou een nieuw meisje naar mijn kamer verhuizen, maar hier waren toch wat problemen mee, aangezien het hier niet echt normaal is dat je een kamer deelt met een vrouw wanneer je niet getrouwd bent.

Vorige week en gisteren is er weer een berg nieuwe vrijwilligers aangekomen. Zijn allemaal erg aardig en brengen veel tijd met elkaar door 's avonds (misschien wel een van de redenen dat het even heeft geduurd voordat er weer een verhaal is gekomen). De vrouw uit Australië is nog steeds erg apart, zelfs de altijd aardige locals beginnen een hekel aan haar te krijgen, maar ze gaat vooral haar eigen gang, dus dat is wel positief voor ons.

Vorige week vrijdag was het voetbal toernooi wat Charlotte en ik hadden georganiseerd. Het regelen was een hoop gedoe en alles werd echt op het allerallerlaatste moment gedaan, maar het is allemaal goed gekomen. Toernooi was een groot succes. Hadden twee velden gemaakt met lijnen in het zand waarop wedstrijden van 7 tegen 7 gespeeld konden worden. Aan het toernooi deden 8 teams van 9 kinderen mee, in de ochtend werd de groepsfase gespeeld en in de late middag de 'finales'. De kinderen vonden het erg leuk om een keer voor iets te spelen in plaats van alleen te trainen en ook de ouders waren erg enthousiast. Vanuit de hoofdstad Male werden er medailles overgevaren voor de winnaars. Was erg leuk en een hele ervaring om te organiseren, gaat toch allemaal iets anders dan in Nederland. Moesten bijvoorbeeld met het wedstrijdschema rekening houden met de gebedstijden

Zaterdag had het enige team dat ik train dat niet aan het toernooi meedeed (16 jarige) een vriendschappelijk wedstrijd op het nabijgelegen eiland dat een kunstgrasveld bezit (bekend van vorige verhaal). Was voor hen voor het eerst spelen op 'gras', groot veld, groot goal, met buitenspel. Hele belevenis en aan mij de taak op de boel te coachen. Eerste helft verliep moeizaam met een nogal onzekere keeper aan onze kant (tot nu toe alleen in een klein goaltje gekeept). In de rust heb ik paar dingen omgegooid en nog wat dingen uitgelegd (hele concept van buitenspel voor sommige bijvoorbeeld). 2e helft begonnen wij erg goed, maar door een verschrikkelijke blunder van de keeper kwamen wij 0-1 achter. Snel volgde de 1-1. Vervolgens een knappe tegengoal en weer een blunder van de keeper binnen korte tijd waardoor het 1-3 stond. Vervolgens hadden wij een hoop kansen, maar weinig geluk, had de 2e keeper gebracht en die was al even onwennig in de grote goal, in de laatste minuut een tegengoal waar Robert Green bekend om is geworden afgelopen WK... Conclusies: voor een eerste wedstrijd op een echt veld deden ze het helemaal niet slecht. Gevolgen: invoeren keeperstraining en meer fysieke training, want halverwege de 2e helft zat iedereen er al doorheen (speelde maar 2 keer 35 minuten). Fysieke training is afgelopen week al ingevoerd en keeperstraining gaat (als het goed is) volgende week beginnen.

Door al het gevoetbal, geen weekend voor mij, maar gelukkig werd maandag en dinsdag onafhankelijkheidsdag gevierd. Eerst zondagavond nog een barbecue waar wij voor uitgenodigd waren door paar vissers. Was best oké, maar kies toch voor de Nederlandse BBQ (al is het maar vanwege het gemis van een lekker koud biertje)

Er was voornamelijk vis en iets dat op worst moet lijken. Vis was volgens de nieuwe vrijwilligers vrij pittig, maar ik had nergens last van, blijk er dan toch stiekem aan gewend te zijn Planning was om maandag naar een ander Atol te gaan waar het heel traditioneel gevierd wordt, maar aangezien mijn visum alleen voor die Atol geldig is en wij niet op tijd toestemming konden krijgen van de regering waren wij genoodzaakt 'thuis' te blijven. En van de locals hier heeft een eigen eiland op zo'n half uurtje varen. Zijn met zijn familie mee geweest en was een prima dagje. 's Ochtends regende het nog een beetje, maar 's middags werd het super zonnig. Echt een erg mooi eiland met allemaal 'hangmatten' en typische Maldivische stoelen.

Dinsdag zouden wij eigenlijk door Thuday (vervent duiker en snorkelaar die veel mooie plekken kent) meegenomen worden naar een van de beste snorkelplekken hier in de buurt (plek waar het koraal nog niet gebleekt is en veel bijzondere vissen te vinden zijn). Helaas was het weer 's ochtends erg slecht, soms wat regen, maar vooral een erg harde wind, waardoor de stroming in de zee te sterk zou zijn. Zouden eventueel die middag nog kunnen gaan, maar er was niet genoeg verbetering in het weer (waarschijnlijk gaan wij morgenmiddag alsnog, dus hopen op rustig weer). Hierdoor rustig dagje gehad, overdag beetje met de vrijwilligers rondgehangen, niet veel bijzonders. 's Avond 'uit eten' geweest aangezien Hoda (meisje uit de UK) jarig was. Ben samen met Veronique op cadeaujacht gegaan en dat viel niet mee, bijna alle winkels hier afgeweest (zijn er stuk of 10

). Maar zijn uiteindelijk toch geslaagd. Daarnaast hadden wij nog een taart voor haar gebakken en was een erg geslaagde verjaardag.

Woensdag en donderdag weer aan het werk gegaan. Lesgeven bevalt nog steeds goed, maar merk wel dat zij nog erg moeten wennen aan mijn manier van lesgeven. Geef ze elke dag 2 paragrafen op om te lezen voor de volgende dag en vervolgens behandelen wij dit in de les en maken en bespreken de bijbehorende opgaven. Begin met vragen of er nog vragen zijn over de stof en dan blijft het stil, wanneer ik het vervolgens begin te behandelen blijkt dat ze het toch niet helemaal begrijpen en vaak niet goed doorgelezen hebben (concept zelfstudie is nog niets voor de Malediven). Toch zit er volgens mij vooruitgang in, qua manier van opgave maken (meer structuur) en wat andere tips die ik heb gegeven. Komende woensdag of donderdag hebben ze een toets, dus dan zal ik zien wat ze aan mij hebben gehad.

Weer is afgelopen week (op maandag na) niet echt super geweest, veel wind, af en toe een bui en weinig zon. Afgelopen weekend werd het gelukkig stuk beter en weer (heel) erg warm. Heb de temperaturen op mijn bureaublad staan en de meeste dagen is het ongeveer 2 keer zo warm als in Nederland, wordt dus wel even acclimatiseren (hoewel, na 3 dagen weer door naar Bulgarijë, waar maar iets minder warm is dan hier). Moet zeggen dat ik langzaamaan beetje moe wordt om niet over straat te kunnen lopen zonder aangesproken te worden door iemand (vaak meerdere). Altijd dezelfde vragen: 'How are you? Where are you going?' en de leukste 'What island are you from' (vraag van kinderen die mij nog niet kennen). Voel mij echt een soort van beroemdheid hier (en weet nu dat dat niets voor mij is). Heb ook al erg vaak de vraag gehad of ik getrouwd ben (hier heel normaal op mijn leeftijd). En wanneer ik met één van de vrouwelijke vrijwilligers over straat loop krijg ik de vraag of dat mijn vrouw is

Wat verder erg grappig is, is dat alle vrouwen gek van mij blijken te zijn (jong en oud, vrijgezel en getrouwd). Wanneer ik gedag zeg, kijken ze giechelend weg en ze willen allemaal een foto van mij. Een van de vrijwilligers had haar camera mee naar de school waar ze werkt en de eerste vraag die gesteld werd, was of ze er ook foto's van mij op had staan Zal ook wel even wennen worden terug in Nederland. Wat verder echt opvalt is dat iedereen hier elkaar kent en dat over iedereen gepraat wordt. Ik was pratend (zal eens niet zo zijn...) met Paula (nieuwe vrijwilligster uit Letland) op straat gespot door een meisje uit de klas die ik lesgeef. En de volgende voetbaltraining kwamen er vragen wat ik met haar deed en of zij mijn vriendin was?! 'Nieuws'/roddels gaan heel erg snel rond hier

Dit weekend zouden wij vrijdag snorkel trip hebben, maar het weer werkte weer niet echt mee. Kwam voor mij eigenlijk wel goed uit, want had een hoop te doen. Vooral de was doen in deze kamer is een heel karwei. Aangezien er eigenlijk geen plek is voor de wasmachine, moet ik mijn bed verplaatsen en de afvoer naar de badkamer leiden en dan heb ik nog het gebrek aan plaats om mijn kleding te drogen. Verder heb ik mijn vrijdag gebruikt om een begin te maken met het sorteren van alle foto's (gisteren de grens van 4000 foto's gepasseerd...) Ben van plan dit terug te brengen tot zo'n 400/500 foto's.

Ollie (speelt al zo'n 7 jaar gitaar en is hier redelijk verslaafd aan) kon/durfde zijn gitaar niet mee te nemen. Toen hij mij vertelde dat hij hoopte hier een gitaar te kunnen lenen heb ik mijn 'connecties' gebruikt en had hij de volgende dag een gitaar, kon hij les gaan geven en sinds afgelopen vrijdag zit hij in een band. Was een 'concert' bij ons café vrijdagavond en er werd gevraagd of een van ons vrijwilligers het aandurfde om een nummer te zingen. Veronique zag het wel zitten, maar niet alleen en zonder enige vorm van alcohol genuttigd te hebben stemde ik toe. Veronique en Charlotte waren toen ik aankwam de hele tijd 'Hello' van Lionel Richie aan het zingen, alleen kende zij maar een paar regels en vervolgens maakte ik het nummer af (of in ieder geval paar zinnen meer). Dit nummer moest het dus gaan worden. Was heerlijk gênant, maar had zoiets van, kom hier voorlopig toch niet meer terug.

Zaterdag ging de trip wel door, nu naar een onbewoond eiland (Dhidu). Zouden eigenlijk 8 uur 's ochtends al weggaan, maar ben onderhand al redelijk gewend aan de manier om afspraken te maken in de Malediven. Gingen uiteindelijk 9:30 weg... Zou uiterlijk 16uur weer terug zijn, zodat ik nog training kon geven, maar waren uiteindelijk 17:30 pas terug... Dit om een idee te geven hoe het hier soms werkt. De trip zelf was echt geweldig. Weer was super en het eiland waar wij heen gingen misschien nog wel beter. Was echt onbeschrijfelijk. Geweldige dag gehad, gevist (kreeft gevangen), gesnorkeld. Over een zandbank naar ander eiland gelopen en hele boel jaloersmakende foto's gemaakt. Aangezien ik de foto's nog moet uitzoeken en verkleinen en niet te vergeten tijd vrij maken om up te loaden volgen de foto's waarschijnlijk morgenavond.

Ben net terug van een bruiloft waar wij voor uitgenodigd waren (werd gevraagd of Veronique en ik weer wilde optreden, maar daar heb ik toch vriendelijk voor bedankt

). Was wel leuk om mee te maken. Ze hadden het klein gehouden (slechts 500 gasten...).

Met mijn 'afval opruimproject' gaat het nog niet zo heel super. Zijn prullenbakken besteld, maar die zouden hier vorige week al moeten zijn. Heb met het toernooi wel alles rond het voetbalveld op laten ruimen en probeer die kinderen er ook op te wijzen dat het helemaal niet normaal is om je lege flessen maar ergens neer te gooien. Gaat in de toekomst wel een soort van campagne komen en dat is ook hard nodig. Toen wij op de boot zaten richting de voetbalwedstrijd zaterdag had ik verpakking van eten en dat deed ik in mijn tas en iedereen zat mij aan te kijken alsof ik de verpakking zat op te eten... Zij vinden het heel normaal om alles maar overboord te gooien en het maakt ze weinig uit dat het ooit een keer ergens gaat aanspoelen en het milieu hebben ze nog nooit van gehoord. Erg zonde van zulke mooie eilanden.

Waren nog wat dingen die ik kwijt wilde, maar daar kan ik nu even niet opkomen. Misschien later nog een update en anders horen jullie de verhalen wel wanneer ik weer terug ben. Nog vier dagen werken en dan vrijdagochtend met Veronique, Paula, Leonie en Amelie (nieuwe vrijwilligers uit Duitsland) naar Kuredu (again

). Nog even een dagje relaxen en bijkleuren voordat ik weer zo'n 24uur onderweg ben. Vertrek in de middag met een watervliegtuig naar Male Airport. Daar hoop ik mijn bagage ergens op te kunnen bergen en dan neem ik de boot naar de hoofdstad Male, shoppen (hoop vooral een voetbalshirt van het nationale team van de Malediven te kunnen scoren) en verder sightseeing (wordt als het goed is een gids voor mij geregeld). Rond 21/22uur moet ik weer op de luchthaven zijn, waar ik 23:55 locale tijd vertrek. Als alles goed gaat ben ik dan zondag rond 13:30 Nederlandse tijd weer met 3 wielen op Nederlandse bodem geland.

Als laatste wilde ik iedereen nog even bedanken voor de leuke reactie, mailtjes en smsjes. Erg leuk om te lezen en fijn om te weten dat er mensen zijn die de moeite nemen om de lappen tekst door te werken

Bye!

Nieuw huis, nieuwe mensen, nieuwe avonturen

Hey allemaal!

Hier eindelijk weer een verhaal over het leven op de Malediven. Heb het erg druk gehad met van alles en nog wat, dus zie het maar als een goed teken dat ik nog niet eerder de tijd heb gehad 'wat' te typen.

Zit onderhand alweer een paar dagen in mijn nieuwe huisje. Het is wat ouder en minder netjes dan mijn vorige huisje. Echter heeft het wel een woonkamer met televisie. Hierop zijn aardig wat Engelstalige zender te ontvangen, met veel series, films en sport (het enige waar het nog een beetje aan ontbreekt is de tijd om te kijken

). Kwam van de week tijdens het zappen 'ter land ter zee en in de lucht' tegen. Opgenomen in Friesland en in het Indisch nagesynchroniseerd, echt hilarisch en tegelijk bizar dat mensen in Azië geïnteresseerd zijn in 'ons' programma. Heb ook twee huisgenotes. Vrouw uit Australië (40) en meisje uit de UK (19). Met die vrouw kan ik het nog niet echt onwijs goed vinden, ze is erg weird en stelt echt de domste vragen, vind zichzelf helemaal geweldig en heeft een heel irritant accent, kortom, niet al te veel tijd mee doorbrengen Andere meisje is hier pas twee dagen, is nog wat verlegen, maar lijkt mij wel aardig. Naast nieuwe huisgenootjes heb ik ook nieuwe huisdieren. Pakte mijn telefoonlader van de grond, schoot er een kakkerlak onder vandaan, die ging vervolgens tussen mijn matrasjes zitten (werkelijk dunste matras ooit, dus heb er twee op elkaar gegooid, stelt nog steeds niet veel voor). Heb de kakkerlak gelukkig te pakken kunnen krijgen want is toch niet zo'n fijn idee voordat je gaat slapen. Gooide eergisteren de was in de drogen en dat ding maakt nogal veel herrie, schoot er een gekko onder vandaan. Gekko's en salamanders zijn hier trouwens zeer geliefd, aangezien ze muggen opeten.

Naast de komst van twee nieuwe vrijwilligers zijn er helaas ook vier weggegaan. Jon en Sam uit de UK en Malin en Linda uit Zweden. Vrijdagavond hadden ze een afscheidsfeestje georganiseerd, was voor alle andere vrijwilligers, mensen van de scholen waar zij hebben gewerkt en het Juvenile team. Was erg gezellig en een goede gelegenheid om te socializen met een aantal eiland bewoners. Gesprek wat vooral veel indruk heeft gemaakt ging over de Tsunami van 2005 die ook de Malediven heeft getroffen. Erg indrukwekkend om die verhalen te horen van mensen die het hebben meegemaakt. Je kon zien dat ze er nog steeds van onder de indruk waren, wat toen allemaal is gebeurd. Op Naifaru viel het relatief gezien nog wel mee, naast overstromingen, aantal gewonden, wat boten en wat huizen viel de schade erg mee. Dit kwam vooral doordat Sri Lanka de grootste klap heeft opgevangen en als een soort schild voor het Noordelijke deel van de Malediven heeft gewerkt. Maar is toch niet voor te stellen dat je opeens de zee ziet verdwijnen, dat alle boten rond beginnen te draaien en zelfs een olietanker die met vijf dikke kabels vast lag los gerukt wordt. Veel mensen hebben aan de kade toe staan kijken, omdat ze bezorgd waren over hun boot en geen idee hadden wat er zou gaan gebeuren (hadden nog nooit van een Tsunami gehoord). Totdat ze opeens de zee in de vorm van een aantal hoge golven terug zagen komen. Verder ook nog wat luchterige gesprekken gehad met aantal locals en was een erg gezellige avond en een leuke manier van hen om hun afscheid te geven. (even voor het idee, feestje voor 50 man, iedereen 3 drankjes en aantal hapjes, kosten: nog geen 50 Dollar). Wel erg jammer dan die vier nu weg zijn, was met elkaar een leuk groepje. Komende donderdag komen er twee nieuwe meisjes uit Duitsland en zaterdag gaat Charlotte naar huis.

Heb in de tussentijd het eiland ook wat meer verkend. Echt heel groot is het niet, ongeveer 20 minuutjes om een rondje te lopen. Eiland is eigenlijk best wel een zooitje, overal kom je afval tegen, boten die ter reparatie liggen, best wel zonde van zo'n mooi eiland. Vuilnisbakken kennen zie hier niet echt, heb er tot nu toe twee gevonden op het hele eiland. Dat is één vuilnisbak per 2500 mensen... Ben er al wel over begonnen met iemand van Juvenile en ze willen er wel wat aan gaan doen en ik ga hen hier de komende tijd mee proberen te helpen, maar hierover later meer.

Zijn vrijdag met de vrijwilligers naar een dichtbijgelegen onbewoond eiland geweest. Voor zo'n 2.50 Dollar pp een boot inclusief kapitein gehuurd die ons rond 9uur kwam ophalen in de haven en ons rond 15:30 weer van het eiland kwam halen. Eiland was heel erg relaxed. Mooi strand en lekker rustig. Genoeg ruimte om te volleyballen, te voetballen en natuurlijk een oceaan om in te zwemmen en te snorkelen. Weer erg veel (in mijn ogen) bijzondere vissen gezien, maar Nemo nog steeds niet gevonden. Was hier een stuk dieper dan het riff bij Kuredu, daardoor zaten er veel meer grote vissen, maar was het maken van goede foto's wel wat lastig door het gebrek aan licht. Blijft bijzonder om je te begeven tussen zulke mooie eilanden en water dat turquoise kleurt. Is gewoon onmogelijk om het goed te beschrijven, maar het blijft heel onwerkelijk om in zo'n super mooie tropische omgeving te zijn. Was een erg relaxed dagje en gelukkig is het weer de laatste tijd ook stuk beter geworden. Hebben paar hele mooie (maar wel super hete dagen gehad) en paar dagen wat meer bewolkt met af en toe een bui, maar daarna snel weer zon. Heb nu een paar buien gezien, als ze dakpannen hadden gehad, waren ze er echt allemaal vanaf gevlogen. Regende soms zo hard dat je elkaar gewoon niet meer kon verstaan. Zo'n bui duurt dan zo'n 5 á 10 minuten en daarna is het weer prima weer, echte tropische buien. Wanneer ze zon schijnt op het midden van de dag is het echt niet uit te houden, je voelt de zon gewoon door je kleding heen branden. Wanneer je niet in het water zit, moet je echt in de schaduw en het liefst nog ergens onder een ventilator zitten. Begrijp nu goed waarom iedereen hier zo rustig aan doet, is gewoon veels te warm om je druk te maken. Laatste dagen elke dag rond de 35 graden en 's nachts rond de 28. Ben (ondanks insmeren met factor 30 en 20) behoorlijk verbrand (vooral mijn kuiten)...

Gisteren zou eigenlijk mijn eerste dag lesgeven worden. Heb van de week al paar lessen bijgewoond om beetje indruk te krijgen hoe het er hier aan toe gaat en wat het niveau is. Wat mij vooral opviel is de discipline, lijkt het leger wel. Wanneer de leraar binnenkomt gaat iedereen rechtop staan, ze hoeven nog net geen saluut te maken. Wanneer zij de klas verlaten moeten zij allemaal in een rij door de gang lopen, jongens eerst, vervolgens de meisjes en daarna de docent. Verder loopt iedereen in uniform en heb ik ook een overhemd (aangezien ik die niet mee had genomen) moeten kopen. Verder is een lange broek verplicht. Erg fijn allemaal met 35 graden en geen airco. Gelukkig moet ik voorlopig alleen van 19 tot 20 uur lesgeven, misschien komt hier nog één uur in de middag bij. Bedoeling is dat ik een soort opfris les natuurkunde ga geven voor leerlingen die nu problemen krijgen doordat ze de basis niet goed begrijpen. Probleem was echter dat niet alle kinderen op tijd waren geïnformeerd, vandaar dat de les gisteren nog niet doorging. Hopelijk gaat het vanavond wel lukken. Ik ga dan lesgeven aan 'grade 8' vergelijkbaar met de 2e van de middelbare school in het Nederlandse schoolsysteem. Niveau ligt hoger dan ik had verwacht. Schat het tussen HAVO en VWO in. Apart is wel dat de kinderen geen schoolboeken hebben, alleen de docent heeft een boek en kinderen moeten het dus alleen van stencils en aantekeningen hebben. Hier moet ik dus ook goed rekening mee houden met het lesgeven.

Gelukkig gaat het training geven nog steeds erg goed. Kinderen zijn nog steeds erg enthousiast en heb zelfs het idee dat het niveau langzaam aan een beetje omhoog gaat. Ze beginnen wat meer te begrijpen wat Charlotte en ik bedoelen. Er is wel een hoop geduld voor nodig, maar is leuk om te zien dat je dingen terug gaat zien in wedstrijdjes. Charlotte en ik zijn nu bezig om komende vrijdag een toernooi te organiseren aangezien er voor de kinderen niet echt een competitie is. Voor de volwassenen is er elke zondag een wedstrijd om de 'Palm Beach Cup'. Gister was de finale en wij waren ook uitgenodigd. Wedstrijden vinden plaats op een ander eiland (enige eiland in de buurt met kunstgras). Leek wel een volksverhuizing, gingen met zo'n 500 man op een grote boot. Bij aankomst werden wij (de drie blanken) weer aangestaard als in het begin op Naifaru. Echt heel bizar, niemand die wat zegt, alleen maar staren. Wedstrijd werd met 1-0 gewonnen door Naifaru, dus heb 'ik' toch nog een finale gewonnen.... Was best wel grappig zo'n wedstrijd meemaken. Vuvuzela's zijn helaas ook in de Malediven doorgedrongen, wat een pokke herrie zeg. Leuk detail, popcorn en een blikje fris: nog geen 40 cent.

Heb in de tussentijd al wat woordjes Dhevihi (Maldivsch) geleerd. Vooral woordjes en kleine zinnetjes die van pas komen bij de trainingen. Kinderen kunnen van 1 tot 10 tellen in het Nederlands

Mijn naam onthouden is echter voor sommige weer te moeilijk, of ze vinden het gewoon leuk om mij anders te noemen. Op straat wordt ik aangesproken met 'coach', 'Lampard' of gewoon mijn naam. Probleem is dat er erg veel mensen zijn en ik ze (nog) lang niet allemaal ken. Dus ik zeg meestal maar gewoon vriendelijk gedag, ook al heb ik geen idee wie het is. Is nog steeds wennen dat je op straat zo opvalt en je overal wordt aangesproken. Vooral de kinderen komen altijd vragen waar ik naar toe ga en wat ik ga doen. Maar de mensen zijn tot nu toe nog steeds allemaal erg vriendelijk. Charlotte en ik zijn door één van de meisjes van het vrouwenteam uitgenodigd om vanavond 'pizza' bij haar thuis te komen eten. Ben erg benieuwd waar dat op gaat lijken, maar is in ieder geval erg aardig van haar en leuk om mee te maken.

Mijn Zweeds is ook een stuk vooruit gegaan (is nogal snel zo wanneer je maar één zin kent in het Zweeds). Kan (waarschijnlijk zeer binnenkort kon) een aardig gesprekje voeren in het Zweeds. Malin en Linda waren er dan ook wel elke dag mee bezig ons Zweeds te leren :P Ben er maar niet mee begonnen om hen Nederlands te leren.

Zoals eerder vermeld probeer ik het Juvenile team te helpen met het 'afvalprobleem'. Zijn nog genoeg andere dingen hier om wat aan te doen, probleem is dat ze nogal chaotisch te werk gaan en er niet echt een concreet plan is. Tijdje terug hielp iemand hen met plannen, maar die is verhuisd. Daarom wil ik hen hier de komende tijd mee gaan helpen. Zijn een aantal plannen die ik samen met Mohamed (coördinator van Juvenile) ga uitwerken, waar ze dan de komende tijd mee aan de slag kunnen. Verder komen ze wanneer ze goed uitgewerkte plannen hebben ook eerder in aanmerking voor subsidies.

Dit was het wel weer voor deze keer. Hoop dat het uploaden ook weer lukt, zodat jullie een nog iets betere indruk krijgen hoe mijn leventje er hier uit ziet. Het blijft namelijk lastig om goed te beschrijven, maar het is echt een compleet andere wereld en tot nu toe echt een super mooie ervaring. Van de week hoop ik trouwens ook wat foto's van de andere vrijwilligers op de site te zetten.

Bye!

Amazing weekend!

Hey allemaal.

Hier gaat alles nog steeds prima. Zit hier nu bijna een week en begin al aardig gewend te raken, aan zowel het weer, het eten, de mensen als het constant Engels moeten horen en spreken. Merk zelfs dat mijn gedachten nu ook in het Engels gaan

Waarschijnlijk morgen of overmorgen (afspraken worden hier niet zo nauw genomen) verhuizen naar het huis waar wij met alle vrijwilligers in gaan zitten. Afgelopen weekend zijn wij met z'n 6en naar Kuredu Resort gegaan. Alleen het Franse meisje Veronique was niet mee.

Waarschuwing! Jaloersmakende content

:

De andere vrijwilligers hadden met elkaar besloten om in het weekend naar Kuredu Resort te gaan, aangezien zij bijna naar huis gaan en dit als een soort afsluiting wilde doen. Gelijk bij aankomst werd mij al gevraagd of ik met hen mee wilde, prima

! Hadden twee beach villa's met z'n 6en. Wanneer je je huisje uitstapte stond je gelijk op het poederwitte strand en 5 a 10 meter uit de kust begon het riff al, echt geweldig! Je stond daar wel in je zwembroek met het poederwitte zand tussen je tenen, maar echt beseffen doe je het niet. Dit is echt wat ik mij voorstelde bij het paradijs en begrijp nu ook een stuk beter waarom deze stranden gezien worden als de mooiste ter wereld. Bij aankomst regende het, maar na een uurtje klaarde het op en werd het echt super mooi weer.

We hadden gekozen voor all-inclusive en daar hebben wij geen spijt van gehad. Het eten was er echt geweldig (weer even iets anders dan rijst, rijst of uhm rijst). Verder kon je onbeperkt drinken halen en dat was ideaal. Uit de tap: San Miguel en Carlsberg, erg lekker in het zonnetje

Hebben eigenlijk de hele middag beetje in en rond het zwembad en de tafeltennistafel gehangen. Werden soms wel wat raar aangekeken, aangezien er voor de rest alleen maar stelletjes en gezinnen in dat resort zitten. Linda (één van de Zweedse meisjes) is vandaag jarig en dat hebben wij afgelopen weekend alvast gevierd. Hadden geregeld dat wij een speciale tafel kregen in het restaurant bij het diner die helemaal versierd was en bij terugkomst op de kamer was haar bed ook versierd met in het Zweeds 'hartelijk gefeliciteerd' erop. Ze wist helemaal van niets en kon dit erg waarderen. 's Avonds wat gedronken in de bar en het kaartspel 'Kingsen' geïntroduceerd (Engelse kende het al onder de naam 'Ring of Fire', met iets andere regels). Daarna naar een 'dikke' party met DJ Vifak (wie kent hem niet...) geweest. Was nog tot erg laat gezellig en zijn zelfs nog even voor een nachtelijke duik de oceaan in gegaan. Erg bijzonder om 3 uur 's nachts nog in de oceaan zwemmen terwijl het nog een zeer aangename temperatuur is en je je onder een sterrenhemel begeeft die je in Nederland nooit zult zien. (Melkweg was erg duidelijk te zien en ook een paar vallende sterren gezien).

De volgende dag uitgeslapen en lekker van het zonnetje zitten genieten in de lounge bar aan het strand. Vervolgens uitgebreid geluncht en daarna rondje eiland gedaan. Is een erg mooi eiland, met rondom mooie stranden en palmbomen en in het midden een soort tuin met allemaal kleurige bloemen enz. Terug bij het zwembad zijn de dames daar gaan zonnen en ben ik samen met de Engelse jongens gaan snorkelen. Ondanks dat de helderheid vandaag niet zo heel erg hoog was, heb ik toch al veel vissen gezien. Dankzij de onderwaterhoes heb ik ook een paar mooie foto's van een aantal vissen kunnen nemen. Verder heb ik ook nog onderwater gefilmd, maar dat kan ik pas laten zien wanneer ik terug ben. Rond 18uur Kuredu tijd gingen wij weer met de boot terug naar Naifaru (in Kuredu was het een uur later dan in Naifaru, dit omdat de zonsopkomst normaal gesproken al om 6uur is en nu dus om 7uur, vinden de toeristen fijner.) Zon gaat hier trouwens onder rond 18:30 en dat gaat heel rap, binnen 15 minuten is het van schemer naar super donker).

Terug in Naifaru nog even hapje gegeten en redelijk op tijd naar bed gegaan. Zondag was voor mij weer gewoon een werk dag.

Trainingen geven bevalt nog steeds. Het is wel lastig, ten eerste vanwege de taal, ze begrijpen toch niet gelijk alles wat ik ze in (mijn) Engels probeer uit te leggen. Verder zijn de kinderen hier erg speels. Zelfs de oudste groep (rond de 16jaar) zijn echt veel speelser dan D'tjes in Nederland. Het liefst willen ze dan ook gewoon spelletjes doen of partij'tje dan echt oefeningen om hun techniek of positiespel te verbeteren. Vooral van dat laatste hebben ze nog weinig begrepen, lijkt net alsof ze het niet gewend zijn ofzo, dingen als vrijlopen, coachen zijn ze hier niet echt gewend. Gaat voornamelijk op een gezonde doses enthousiasme (ook om 6uur 's ochtends).

Zou zondag eigenlijk gesprek hebben met de directeur van de school, om door te spreken hoe wij het bijles geven gaan organiseren. Hij zou contact opnemen met de coördinator van Juvinile team, maar dit is waarschijnlijk beetje misgegaan, want niemand wist van iets. Vandaag was hij weg, dus hopelijk hoor ik morgen wat meer.

Verder heb ik de zondag gebruikt als wasdag. Met twee trainingsessies per dag en het weekendje weg had ik al een aardige berg verzameld. Wasmachine is werkelijk de simpelste wasmachine die ik ooit heb gezien (het wassen gaat ook met regenwater) maar alles ruikt weer fris ;)

Gisteren ook de finale gekeken met de andere vrijwilligers, was op de school waar een deel van de kinderen die Charlotte en ik training geven uitgenodigd. Hier hadden ze er een heel feest van gemaakt, met eten (rijst..), 'ijsjes' oranje balonnen en 'orange snakes' (Beesies). Was erg gezellig tot de 117de minuut... Na afloop kwamen de meeste wel even een handje geven en wat troostende woorden.

Vanavond feestje gehad voor Linda haar verjaardag op de preschool (soort van kleuterschool) waar zij werkt, was erg gezellig. Hier laat ik het voor vandaag bij. Morgenmiddag geen training maar de wekelijkse wedstrijd. Vorige week had ik al de 2e helft meegedaan, hopelijk deze keer de hele.

Hoop ook nog wat foto's van het afgelopen weekend te kunnen uploaden.

Bye!

Nederland-Uruguay vreemde boel

Hey!

Hier nog even een kort berichtje (in vergelijking met gisteren dan).

Eerst even over het smsen. Ik ontvang wel smsjes van mensen (weet natuurlijk niet of dat alles is), maar met verzenden heb ik bij sommige mensen dat er komt te staan 'verzenden mislukt', dus denk dat ik het maar op internet ga houden, is goedkoper, trager, maar wel betrouwbaarder

Vannacht goed bijgeslapen, hoefde niet bij de ochtendtraining aanwezig te zijn. Ze vonden het belangrijker dat ik goed uitgerust zou zijn, gaf ze helemaal gelijk

Voetbal kijken was echt een aparte ervaring, zat uiteraard in mijn knal oranje shirtje (was de enige...). Sam en Jon waren ook wel fanatiek voor Nederland aan het supporteren. Charlotte en de 2 Zweede meiden waren stuk minder fanatiek en zochten in de rust ook hun bedje op. De locals zeiden wel voor Nederland te zijn, maar ze zaten ook te klappen bij de 1e goal van Uruguay

Bij de 2e goal van Uruguay werd het helemaal stil en werd het eigenlijk een beetje té spannend. Na afloop kwam wel iedereen naar mij toe om bij te feliciteren.

Als het goed is staan er nu wat foto's om een eerste indruk te geven. Gaan vrijdag en zaterdag trouwens naar Kuredu Resort. Zijn met z'n 6en (3 Engelse, 2 Zweden en moi). Er zijn hier een paar jongens die hier wonen en werken op het resort, dus daar kunnen wij 's ochtend (heel vroeg) met mee varen. Hebben 2 kamers geboekt inclusief ontbijt. Krijgen 50% korting op al ons eten en drinken daar, ideaal! Neem uiteraard mijn snorkelspullen en camera mee. Weersvoorspelling is bewolkt voor het weekend, dus hopelijk komt daar verandering in (en anders kom ik wat minder bruin/rood terug

Morgen ga ik kijkje nemen op de school, om te kijken wat ik daar kan doen. Kreeg net te horen dat ik als buitenlander niet 'welkom' ben bij de bijeenkomst in Male, dus zal ik nu al beginnen op de school. Wel zal ik hen helpen bij het maken van de project proposals.

Ik ga nu richting de voetbal training. Moet elke dag 3 trainingen van een uur geven op verschillende tijden aan verschillende groepen. Alleen op vrijdag is er geen training. Eerst groep begint om 6uur 's ochtends

Laatste is rond half 7 's avonds klaar.

Bye!

Welcome to the Maldives! Eerste indrukken

Hey!

Hier het eerste berichtje vanuit de Malediven. Het was een lange reis, maar je zit dan ook wel echt in een compleet andere wereld en mijn eerste indruk is zeer positief (ondanks het weer wat vandaag niet heel best was). Waar je maar kijkt palmbomen, blauwe zee en poeder wit zand. De mensen zijn allemaal erg geïnteresseerd in zo'n lange man uit het verre Nederland. Jaja, hier ben ik gewoon lang, ben pas één iemand tegen gekomen die langer is en moet voor sommige deuren zelfs bukken. Dus niemand die mij hier zo zal gaan pesten met mijn lengte, nog een extra reden om dit paradijs te noemen

(Kidding). Iedereen kan zich tot nu toe redelijk verstaanbaar maken in het Engels, soms moet je iets wel even opnieuw vragen, maar dit heeft ook met het accent te maken. De mensen zijn denk het best te vergelijken met Indiërs, zowel qua uiterlijk als qua accent.

Dan nu een verslag van mijn reis en het grootste deel van mijn eerste dag. Waarschuwing (voor Tom), dit wordt een lang verhaal

Zondag avond na iedereen gedag gezegd te hebben ben ik mijn koffer helemaal vol gaan proppen (lekker last-minute). Mijn koffer was uiteindelijk zelfs nog iets zwaarder dan die van Ray naar Kreta

(maar ik mocht maximaal 30kg mee nemen, dus no problemo Mijn koffer is afgeladen met oranje spullen en voetbalshirtjes voor de kinderen hier, maar daar later meer over.

Maandag rond 13uur vertrokken richting Schiphol met mijn ouders en mijn zus. Daar nog even wat gegeten en gedronken met z'n allen en daarna heb ik hen achtergelaten toen ik door de douane ging. De reis ging nu echt beginnen. Toch wel even een raar idee, opeens niemand meer kennen en weten dat je er nu echt alleen voorstaat. Ik kon bijna gelijk aan boord van het vliegtuig (Boeing 777 van Emirates) richting Dubai. Ik kwam binnen bij de Business Class en dat zag er niet verkeerd uit moet ik zeggen

Allemaal een aparte huge ass stoel en idem scherm. Maar gelukkig was de Economy Class ook niet verkeerd. Toen ik echter bij mijn plek aankwam zat er al iemand op mijn plek Ik had 19A en het meisje dat daar zat moest eigenlijk op 19B zitten, maar daar zat al een man die ook op 19B moest zitten. Na navragen bleek dit wel vaker te gebeuren en ze gingen het regelen. Ik zat stiekem te hopen in zo'n luxe stoeltje in Business Class gegooid te worden, maar helaas, kwam gewoon op mijn eigen plek te zitten. Naast mij zat een meisje die voor een half jaar in Melbourne gaat studeren en er zat nog een jongen (achter in de 20) bij ons die sinds 2 jaar voor zijn werk in India zit (import van tapijten). Was grappig wij alle drie een heel verschillende reis gingen maken, en was met elkaar erg gezellig. Zoals ik al eerder melde, was de vlucht prima bevallen. Bij binnenkomst kreeg je gelijk zo'n warm doekje wat je wel kent van bij de Chinees (dus iedereen lekker fris aan boord). Ruime keuze uit films/cd's/tv series en games op je eigen schermpje. PSP nog niet gebruikt en ook nog niet erg ver in mijn boek (sorry Yvonne, nog geen verdere info over Nigel). Het eten was heel anders dan ik gewend ben van een vliegtuig hapje. Hadden keuze menu en ik heb prima gegeten met mijn kip schnitzel met champignonsaus, soort van pasta balletjes, bolletje met beleg en chocolade en kokos mousse als toetje. Prima verzorgt dus (wel zo fijn wanneer je bijna 11uur lang in zo'n vliegtuig zit)! (Begint beetje op een reclame praatje voor Emirates te lijken maar is meer dat het gewoon zo anders is dan ik gewend ben en begreep van die jongen die naar India ging en heel vaak moet vliegen dat het ook echt bijzonder is daar.)

Zoals vermeld in mijn vorige berichtje moest ik overstappen op Dubai en heb ik nog even wat gedronken met Elianne (meisje dat naast mij zat in het vliegtuig). Krijg nog een vieze smaak in mijn mond wanneer ik terug denk aan die Ice Tea

Hier konden wij ook even wat van ons laten horen dankzij het gratis internet (zij het super traag...).

Vlucht richting Male verliep ook soepel, heb alleen niet echt geslapen tijdens de vlucht en mijn ritme werd ook aardig door de war gegooid toen ik rond half 2 (Nederlandse tijd) mijn ontbijt krijg. Dit bestond uit (behoorlijk pittige) noodles met kip, met fruit en een broodje met beleg. Ondanks de tijd, was het weer prima geregeld. Op ongeveer 15 minuten van Male vandaan kon je de eerste eilanden al zien liggen, echt een mooi gezicht. Wel werd daar het nieuws verteld waar ik al een beetje bang voor was, het was rechtachtig vandaag in Male. Echt gezellige mensen had ik helaas niet naast mij zitten nu.

Aangekomen op het verschrikkelijk kleine luchthaventje van Male, waar je gelijk de warme zeelucht kon voelen/ruiken, was het nog wel even een gedoe bij de douane met mijn werk visum, maar na wat wachten, problemen met communicatie door gebrekkig Engels van hun kant en een oor dat door de vlucht nog niet helemaal mee werkte aan mijn kant en wat heen en weer gebel was dit toch redelijk snel geregeld en mag ik gelukkig de komende 5 weken in dit paradijs verblijven. Werd wel aangestaard door alle toeristen omdat ze zagen dat er opeens een hoop activiteit kwam toen ik bij de douane stond. Nadat ik ook door de bagage check heen was (wat daar echt helemaal niets voorstelt, terwijl ze toch (op papier) heel streng zijn met wat je allemaal niet mag invoeren, werd ik opgewacht door Shakila van de organisatie Mission Maldives en haar dochtertje Melanie. Shakila heeft voor mij de ticket voor het watervliegtuig geregeld en mijn informatietas en telefoonkaart gegeven. Daarna moest zij weer terug naar de hoofdstad Male en na een uurtje zat ik al weer in de lucht met het watervliegtuig. Heb aardig wat foto's gemaakt, want de Malediven vanuit de lucht zorgde soms voor een verschrikkelijk mooi uitzicht. Het vliegtuig ging naar Kuredu Resort en deed daar ongeveer een uur over (rond de 150km vanaf Male Airport). Daar werd ik weer opgewacht van iemand van Naifaru Juvinile. Dit is een organisatie die onder Mission Maldives valt en waar ik dus voor ga werken. Juvinile heeft als voornaamste doel zorg dragen voor de jeugd op het eiland Naifaru (en paar dichtbij gelegen eilanden). Probleem is namelijk dat het niveau van het onderwijs nog niet erg hoog is (sowieso houdt het hier op na de middelbare school en moet je voor verder onderwijs naar het buitenland). Verder heeft rond de 30% van de jongeren geen werk. Hierdoor hangen ze maar wat rond en raken ze in de problemen (pff, waar hoor je dat nou vaker...). De organisatie heeft onder andere een project opgezet om het drugsgebruik onder de jongeren terug te drinken (terwijl drugs hier streng verboden zijn). Verder wordt onder andere sport (voornamelijk voetbal) gebruikt om de jeugd wat te doen te geven naast school (als ik het goed heb begrepen tot 16 jaar verplicht).

Ik dwaal een beetje af, maar ik moest dus nog van Kurendu Resort naar Naifaru Island. Dit ging met een gammele (maar verdomd snelle boot). In nog geen half uur was ik aan wal op het eiland waar ik de komende 5 weken zal verblijven (grootste deel van de tijd dan). Ik werd opgewacht door een groep van zo'n tien jongens/mannen van tussen de 20 en de 40 jaar. Met allemaal erg nieuwsgierige ogen bleven zij mij maar aankijken (ook nadat ik mij had voorgesteld aan iedereen). Zij bleken later de organisatoren van Juvinile te zijn. Op een motor (nee, niet mijn eigen vette politie motor) werd ik door de stad rondgeleid (het is ook zo groot... ongeveer 650m bij 350m) en naar mijn huisje gebracht. Onderweg waren er alleen nog maar meer nieuwsgierige gezichten vanuit huisjes, winkeltjes en de bankjes die in bijna elk straatje staan. Het eiland laat zich denk het beste omschrijven als een dorp, waar naar mijn idee iedereen elkaar kent (zijn ook maar 4800 inwoners). Mijn huisje/appartement viel mij echt reuze mee. Is een apart deel van een rijtjes woning, heb een flinke kamer (ongeveer net zo groot als mijn eigen kamer thuis). Met daarnaast nog een keuken (waar ik verder niet veel gebruik van zal gaan maken aangezien er eten voor mij geregeld wordt in het nabijgelegen café). Wel erg handig is de grote koelkast (die net helemaal volgestopt werd met kleine flesjes water

). Verder staat er nog een wasmachine en heb ik nog een aparte badkamer. Airco is helaas niet aanwezig maar wel een grote ventilator aan het plafond (ga ik wel nodig hebben). Ik heb de sleutel van zowel de voordeur als de deur van mijn eigen kamer, dus ook dit is weer prima geregeld.

Na mijn rondleiding ben ik met de mannen van Juvinile wat gaan eten (smaakte mij goed, mocht wat minder pittig, maar hij zou er in het vervolg rekening mee gaan houden (uit ervaring weet ik nu dat dat inderdaad is gedaan). Keuze qua eten is erg beperkt, voornamelijk rijst of noodles met een eitje en de keuze uit vis/kip of beef. Hier had ik een gesprek wat wel wat weg had van een sollicitatie gesprek met de oudste van het stel. Spraken mijn 'CV' door en nog wat dingen, maar kwam er vooral over dat hij had gelezen dat ik een minor Project Management had gedaan en daar was hij wel erg in geïnteresseerd. Ze zijn namelijk bezig met het binnenhalen van meerdere nieuwe projecten met Mission Maldives/Naifaru Juvinile en moeten hier project proposals voor schrijven om te laten zien dat het project door hen goed uitgevoerd gaat worden en hiermee voor subsidie in aanmerking te komen. Zoals het er nu naar uit ziet ga ik nog geen les geven op die middelbare school, maar ga ik mij voorlopig met het regelen en van het binnenhalen van die projecten bezig houden. Morgen heb ik het er nog verder met hem over, maar waarschijnlijk ga ik 12/13 en 14 juli naar de hoofdstad Male met Mohammed (die oudste van het 'team) om daar een aantal bijeenkomsten over HIV, malaria en klimaatproblematiek bij te wonen en om te kijken of hier mogelijkheden liggen om één of meerdere projecten binnen te halen. Moet eerlijk zeggen dat ik dit misschien nog wel leuker vind dan lesgeven, aangezien dit toch wat meer bij mijn studie aansluit.

Na het etentje ben ik even een power nappie gaan doen, want ik was onderhand al zo'n 30uur op de been. Na een kleine 3uur slaap voelde ik mij weer wat beter (zeker na een (letterlijk) verfrissende douche). Rond 16:30 (plaatselijke tijd) werd ik bij de voetbaltraining van onder 16 verwacht. Ik was al gebeld door de twee Engelse jongens (Jon en Sam) die hier zitten die Charlotte (speelster van Manchester City) helpen met de trainingen. De bedoeling is dat ik mij morgen of overmorgen bij hen ga voegen. Training was voor vandaag een partij spel en de bedoeling was dat ik alleen zou kijken, maar in de rust werd toch gevraagd of ik mee wilde doen. Dus ik ben mijn sandalen gaan inwisselen voor mijn voetbalschoenen en heb mijn eerste minuten dus al gemaakt vandaag. Pfff, dat was wel even bikkelen. Het is het beste te omschrijven als 8 tegen 8 op een half veld, waarbij het veld bestaat uit zand, maar de lijnen wel netjes aangegeven met pylonen. Het voetbal zelf lijkt heel erg op beachsoccer. Tweede helft kwamen er nog wat andere het veld in waardoor de leeftijd van 14 t/m 30 kwam te liggen. Qua niveau kon ik gelukkig prima mee, hoewel ik het niet echt van mijn techniek moet hebben

Ze waren allemaal erg tevreden hoe ik had gespeeld, dus dat is goed nieuws. Was alleen wel echt kapot na één helft, dus hopelijk komt daar snel verandering in. Was nog van plan om voetballen uit Nederland mee te nemen, maar dit was er (mede door ruimte gebrek) niet van gekomen, maar dit bleek absoluut niet nodig. Ze hebben net nieuwe ballen aangeschaft/gekregen en ook hesjes via sponsor (volgens mij Manchester City) gekregen.

De hele dag werd er al gevraagd naar mijn Nederlandse vlag, waarvan ik op het laatste moment hoorde dat ik die moest meenemen. Toen ik hen had gezegd dat ik ook nog een lijn met oranje vlaggetjes had meegenomen, vonden ze dat helemaal geweldig (om over de Beesies en oranje balonnen nog maar niet te spreken). Iedereen kijkt hier namelijk erg uit naar de wedstrijd van vanavond. Na het voetballen ging iedereen met mij mee om die spullen op te halen en werden helemaal gek bij het zien van de verzameling shirtjes die ik had meegenomen. Die gasten zitten nu al van, oh, mag ik die van Barcelona hebben enz. Kijk nog wel wat ik ermee ga doen, aangezien die kinderen hier allemaal erg klein en smal zijn en ze waarschijnlijk gaan verzuipen in het grootste deel van die shirts. De vlaggen hebben ze allemaal opgehangen in de tent waar vanavond op een groot scherm Nederland-Uruguay te zien zal zijn. In het begin van het WK waren de inwoners nog erg verdeeld wat betreft het supporteren van de teams, maar na de uitschakeling van een aantal favorieten en de wetenschap dat er iemand uit Nederland aan kwam, is iedereen nu voor Nederland (@ Blok, hier heb ik dus zelf helemaal niets voor hoeven te doen). Heb het vandaag al zo'n honderd keer over Sneijder en Robben gehad en iedereen verwacht hier dat wij de finale wel gaan halen. De verwachting is dat het aardig druk gaat worden waar ik van plan ben te gaan kijken (zijn drie plaatsen op het eiland waar de wedstrijd op een groot scherm te zien is). Vind het in ieder geval erg leuk dat het hier ook erg leeft en hopelijk krijgt het nog een mooi vervolg.

Wat betreft de andere buitenlandse vrijwilligers, heb de drie van het voetballen dus al ontmoet. Twee aardige gasten (Jon en Sam) van 19 jaar uit de buurt van Leeds die naast het voetballen Engels les geven op de basisschool. Basis en middelbare school zitten in hetzelfde gebouw. Middelbare school heeft in de ochtend les, basisschool in de middag. Met Charlotte heb ik nog niet zoveel gebabbeld, maar ze lijkt mij wel relaxed. Verder kwam ik onderweg een meisje tegen uit Frankrijk (moeten er hier twee zitten), maar die heb ik dus nog niet gesproken en er moeten nog twee meisjes zijn uit Zweden. Misschien dat ik vanavond bij de wedstrijd de andere ook zal ontmoeten. Zitten hier dus met zeven buitenlandse vrijwilligers en een team van zo'n tien locals.

Internetten moet ik nu nog doen op het kantoortje van Naifaru Juvinile, maar de verachting is dat ik binnen 5 tot 10 dagen ga verhuizen naar een ander huis. Deze komt dan vrij en hier kunnen alle buitenlandse vrijwilligers bij elkaar wonen en is er draadloos internet beschikbaar.

Vrijdagochtend vertrek ik met een aantal van de vrijwilligers naar Kuredu Resort om waarschijnlijk laat die avond weer terug te komen op Naifaru.

Ik heb net avond gegeten (is hier gebruikelijk om tussen 20uu en 21:30 te eten) en daarna deze lap tekst (die ik op mijn kamer en bij het wachten op het eten alvast getypt heb) proberen te versturen. Hier is hier nu trouwens echt al helemaal donken, lijkt wel nacht, terwijl het (op moment van typen pas 21uur is).

Qua temperatuur is het ook wel wennen, is zeker doordat het vandaag bewolkt was vrij benauwd en dat met zo'n 30 graden. Heb ook al af en toe wat regen gehad, maar dit was stiekem best wel lekker (waren ook nog geen tropische buien). Vandaag scheen trouwens wel de slechtste dag van de laatste week te zijn geweest en morgen moet het alweer wat beter worden. Maarja, ik zie het wel.

Foto's volgen hopelijk snel, maar het internet is wel erg langzaam (download 8kb/s upload 4kb/s

), dus zal ze flink moeten verkleinen en filmpjes zal al helemaal niet lukken (heb een erg gaaf filmpje van het opstijgen met het watervliegtuig). Doe in ieder geval erg mijn best met het maken van foto's

Sorry voor al het leeswerk (en het ontbreken van een samenvatting (Tom))

Ga mij nu bij de voetballers voegen, het is hier nu 23uur. Morgen wordt ik rond 6uur weer op het voetbalveld verwacht, dus wordt (weer) een kort nachtje.

Veel plezier allemaal met de wedstrijd vanavond (ik denk 2-0)!

Bye!

Zoetsappige Ice Tea in Dubai

Zo hier mijn eerste (korte) berichtje van mijn reis.

Eerste deel van de vlucht zit erop! Zit nu de meeste zoete Ice Tea van de wereld te drinken op Dubai Airport. Is hier buiten zo'n 35 graden en dat rond 2 uur 's nachts. Over 2 uur vlieg ik dan (als alles goed gaat) weer door naar Male.

Vliegen met Emirates bevalt tot nu toe prima. De nieuwste films op je eigen scherm en prima eten en drinken zoveel je wilt. (Green Zone! Zeker een aanrader)

Zat naast een meisje dat op doorreis is naar Australië en met haar ben ik nu samen van de Ice Tea aan het 'genieten'. Naast ons zat ook nog een jonge gast die sinds kort voor zijn werk naar India moet en die de laatste tijd meer in het vliegtuig zit dan op het vaste land is. Maar was erg gezellig en de vlucht van 6,5 uur ging daardoor redelijk snel.

Ga zo ff tukken in het vliegtuig of verder lezen om er achter te komen waar Nigel de Jong nou is gebleven (ben bezig in het boek '2010 Zo werden wij Wereldkampioen').

Jullie horen als het goed is binnenkort wat meer van mij!

Bye