Hey allemaal!

Hier eindelijk weer een verhaal over het leven op de Malediven. Heb het erg druk gehad met van alles en nog wat, dus zie het maar als een goed teken dat ik nog niet eerder de tijd heb gehad 'wat' te typen.

Zit onderhand alweer een paar dagen in mijn nieuwe huisje. Het is wat ouder en minder netjes dan mijn vorige huisje. Echter heeft het wel een woonkamer met televisie. Hierop zijn aardig wat Engelstalige zender te ontvangen, met veel series, films en sport (het enige waar het nog een beetje aan ontbreekt is de tijd om te kijken

). Kwam van de week tijdens het zappen 'ter land ter zee en in de lucht' tegen. Opgenomen in Friesland en in het Indisch nagesynchroniseerd, echt hilarisch en tegelijk bizar dat mensen in Azië geïnteresseerd zijn in 'ons' programma. Heb ook twee huisgenotes. Vrouw uit Australië (40) en meisje uit de UK (19). Met die vrouw kan ik het nog niet echt onwijs goed vinden, ze is erg weird en stelt echt de domste vragen, vind zichzelf helemaal geweldig en heeft een heel irritant accent, kortom, niet al te veel tijd mee doorbrengen Andere meisje is hier pas twee dagen, is nog wat verlegen, maar lijkt mij wel aardig. Naast nieuwe huisgenootjes heb ik ook nieuwe huisdieren. Pakte mijn telefoonlader van de grond, schoot er een kakkerlak onder vandaan, die ging vervolgens tussen mijn matrasjes zitten (werkelijk dunste matras ooit, dus heb er twee op elkaar gegooid, stelt nog steeds niet veel voor). Heb de kakkerlak gelukkig te pakken kunnen krijgen want is toch niet zo'n fijn idee voordat je gaat slapen. Gooide eergisteren de was in de drogen en dat ding maakt nogal veel herrie, schoot er een gekko onder vandaan. Gekko's en salamanders zijn hier trouwens zeer geliefd, aangezien ze muggen opeten.

Naast de komst van twee nieuwe vrijwilligers zijn er helaas ook vier weggegaan. Jon en Sam uit de UK en Malin en Linda uit Zweden. Vrijdagavond hadden ze een afscheidsfeestje georganiseerd, was voor alle andere vrijwilligers, mensen van de scholen waar zij hebben gewerkt en het Juvenile team. Was erg gezellig en een goede gelegenheid om te socializen met een aantal eiland bewoners. Gesprek wat vooral veel indruk heeft gemaakt ging over de Tsunami van 2005 die ook de Malediven heeft getroffen. Erg indrukwekkend om die verhalen te horen van mensen die het hebben meegemaakt. Je kon zien dat ze er nog steeds van onder de indruk waren, wat toen allemaal is gebeurd. Op Naifaru viel het relatief gezien nog wel mee, naast overstromingen, aantal gewonden, wat boten en wat huizen viel de schade erg mee. Dit kwam vooral doordat Sri Lanka de grootste klap heeft opgevangen en als een soort schild voor het Noordelijke deel van de Malediven heeft gewerkt. Maar is toch niet voor te stellen dat je opeens de zee ziet verdwijnen, dat alle boten rond beginnen te draaien en zelfs een olietanker die met vijf dikke kabels vast lag los gerukt wordt. Veel mensen hebben aan de kade toe staan kijken, omdat ze bezorgd waren over hun boot en geen idee hadden wat er zou gaan gebeuren (hadden nog nooit van een Tsunami gehoord). Totdat ze opeens de zee in de vorm van een aantal hoge golven terug zagen komen. Verder ook nog wat luchterige gesprekken gehad met aantal locals en was een erg gezellige avond en een leuke manier van hen om hun afscheid te geven. (even voor het idee, feestje voor 50 man, iedereen 3 drankjes en aantal hapjes, kosten: nog geen 50 Dollar). Wel erg jammer dan die vier nu weg zijn, was met elkaar een leuk groepje. Komende donderdag komen er twee nieuwe meisjes uit Duitsland en zaterdag gaat Charlotte naar huis.

Heb in de tussentijd het eiland ook wat meer verkend. Echt heel groot is het niet, ongeveer 20 minuutjes om een rondje te lopen. Eiland is eigenlijk best wel een zooitje, overal kom je afval tegen, boten die ter reparatie liggen, best wel zonde van zo'n mooi eiland. Vuilnisbakken kennen zie hier niet echt, heb er tot nu toe twee gevonden op het hele eiland. Dat is één vuilnisbak per 2500 mensen... Ben er al wel over begonnen met iemand van Juvenile en ze willen er wel wat aan gaan doen en ik ga hen hier de komende tijd mee proberen te helpen, maar hierover later meer.

Zijn vrijdag met de vrijwilligers naar een dichtbijgelegen onbewoond eiland geweest. Voor zo'n 2.50 Dollar pp een boot inclusief kapitein gehuurd die ons rond 9uur kwam ophalen in de haven en ons rond 15:30 weer van het eiland kwam halen. Eiland was heel erg relaxed. Mooi strand en lekker rustig. Genoeg ruimte om te volleyballen, te voetballen en natuurlijk een oceaan om in te zwemmen en te snorkelen. Weer erg veel (in mijn ogen) bijzondere vissen gezien, maar Nemo nog steeds niet gevonden. Was hier een stuk dieper dan het riff bij Kuredu, daardoor zaten er veel meer grote vissen, maar was het maken van goede foto's wel wat lastig door het gebrek aan licht. Blijft bijzonder om je te begeven tussen zulke mooie eilanden en water dat turquoise kleurt. Is gewoon onmogelijk om het goed te beschrijven, maar het blijft heel onwerkelijk om in zo'n super mooie tropische omgeving te zijn. Was een erg relaxed dagje en gelukkig is het weer de laatste tijd ook stuk beter geworden. Hebben paar hele mooie (maar wel super hete dagen gehad) en paar dagen wat meer bewolkt met af en toe een bui, maar daarna snel weer zon. Heb nu een paar buien gezien, als ze dakpannen hadden gehad, waren ze er echt allemaal vanaf gevlogen. Regende soms zo hard dat je elkaar gewoon niet meer kon verstaan. Zo'n bui duurt dan zo'n 5 á 10 minuten en daarna is het weer prima weer, echte tropische buien. Wanneer ze zon schijnt op het midden van de dag is het echt niet uit te houden, je voelt de zon gewoon door je kleding heen branden. Wanneer je niet in het water zit, moet je echt in de schaduw en het liefst nog ergens onder een ventilator zitten. Begrijp nu goed waarom iedereen hier zo rustig aan doet, is gewoon veels te warm om je druk te maken. Laatste dagen elke dag rond de 35 graden en 's nachts rond de 28. Ben (ondanks insmeren met factor 30 en 20) behoorlijk verbrand (vooral mijn kuiten)...

Gisteren zou eigenlijk mijn eerste dag lesgeven worden. Heb van de week al paar lessen bijgewoond om beetje indruk te krijgen hoe het er hier aan toe gaat en wat het niveau is. Wat mij vooral opviel is de discipline, lijkt het leger wel. Wanneer de leraar binnenkomt gaat iedereen rechtop staan, ze hoeven nog net geen saluut te maken. Wanneer zij de klas verlaten moeten zij allemaal in een rij door de gang lopen, jongens eerst, vervolgens de meisjes en daarna de docent. Verder loopt iedereen in uniform en heb ik ook een overhemd (aangezien ik die niet mee had genomen) moeten kopen. Verder is een lange broek verplicht. Erg fijn allemaal met 35 graden en geen airco. Gelukkig moet ik voorlopig alleen van 19 tot 20 uur lesgeven, misschien komt hier nog één uur in de middag bij. Bedoeling is dat ik een soort opfris les natuurkunde ga geven voor leerlingen die nu problemen krijgen doordat ze de basis niet goed begrijpen. Probleem was echter dat niet alle kinderen op tijd waren geïnformeerd, vandaar dat de les gisteren nog niet doorging. Hopelijk gaat het vanavond wel lukken. Ik ga dan lesgeven aan 'grade 8' vergelijkbaar met de 2e van de middelbare school in het Nederlandse schoolsysteem. Niveau ligt hoger dan ik had verwacht. Schat het tussen HAVO en VWO in. Apart is wel dat de kinderen geen schoolboeken hebben, alleen de docent heeft een boek en kinderen moeten het dus alleen van stencils en aantekeningen hebben. Hier moet ik dus ook goed rekening mee houden met het lesgeven.

Gelukkig gaat het training geven nog steeds erg goed. Kinderen zijn nog steeds erg enthousiast en heb zelfs het idee dat het niveau langzaam aan een beetje omhoog gaat. Ze beginnen wat meer te begrijpen wat Charlotte en ik bedoelen. Er is wel een hoop geduld voor nodig, maar is leuk om te zien dat je dingen terug gaat zien in wedstrijdjes. Charlotte en ik zijn nu bezig om komende vrijdag een toernooi te organiseren aangezien er voor de kinderen niet echt een competitie is. Voor de volwassenen is er elke zondag een wedstrijd om de 'Palm Beach Cup'. Gister was de finale en wij waren ook uitgenodigd. Wedstrijden vinden plaats op een ander eiland (enige eiland in de buurt met kunstgras). Leek wel een volksverhuizing, gingen met zo'n 500 man op een grote boot. Bij aankomst werden wij (de drie blanken) weer aangestaard als in het begin op Naifaru. Echt heel bizar, niemand die wat zegt, alleen maar staren. Wedstrijd werd met 1-0 gewonnen door Naifaru, dus heb 'ik' toch nog een finale gewonnen.... Was best wel grappig zo'n wedstrijd meemaken. Vuvuzela's zijn helaas ook in de Malediven doorgedrongen, wat een pokke herrie zeg. Leuk detail, popcorn en een blikje fris: nog geen 40 cent.

Heb in de tussentijd al wat woordjes Dhevihi (Maldivsch) geleerd. Vooral woordjes en kleine zinnetjes die van pas komen bij de trainingen. Kinderen kunnen van 1 tot 10 tellen in het Nederlands

Mijn naam onthouden is echter voor sommige weer te moeilijk, of ze vinden het gewoon leuk om mij anders te noemen. Op straat wordt ik aangesproken met 'coach', 'Lampard' of gewoon mijn naam. Probleem is dat er erg veel mensen zijn en ik ze (nog) lang niet allemaal ken. Dus ik zeg meestal maar gewoon vriendelijk gedag, ook al heb ik geen idee wie het is. Is nog steeds wennen dat je op straat zo opvalt en je overal wordt aangesproken. Vooral de kinderen komen altijd vragen waar ik naar toe ga en wat ik ga doen. Maar de mensen zijn tot nu toe nog steeds allemaal erg vriendelijk. Charlotte en ik zijn door één van de meisjes van het vrouwenteam uitgenodigd om vanavond 'pizza' bij haar thuis te komen eten. Ben erg benieuwd waar dat op gaat lijken, maar is in ieder geval erg aardig van haar en leuk om mee te maken.

Mijn Zweeds is ook een stuk vooruit gegaan (is nogal snel zo wanneer je maar één zin kent in het Zweeds). Kan (waarschijnlijk zeer binnenkort kon) een aardig gesprekje voeren in het Zweeds. Malin en Linda waren er dan ook wel elke dag mee bezig ons Zweeds te leren :P Ben er maar niet mee begonnen om hen Nederlands te leren.

Zoals eerder vermeld probeer ik het Juvenile team te helpen met het 'afvalprobleem'. Zijn nog genoeg andere dingen hier om wat aan te doen, probleem is dat ze nogal chaotisch te werk gaan en er niet echt een concreet plan is. Tijdje terug hielp iemand hen met plannen, maar die is verhuisd. Daarom wil ik hen hier de komende tijd mee gaan helpen. Zijn een aantal plannen die ik samen met Mohamed (coördinator van Juvenile) ga uitwerken, waar ze dan de komende tijd mee aan de slag kunnen. Verder komen ze wanneer ze goed uitgewerkte plannen hebben ook eerder in aanmerking voor subsidies.

Dit was het wel weer voor deze keer. Hoop dat het uploaden ook weer lukt, zodat jullie een nog iets betere indruk krijgen hoe mijn leventje er hier uit ziet. Het blijft namelijk lastig om goed te beschrijven, maar het is echt een compleet andere wereld en tot nu toe echt een super mooie ervaring. Van de week hoop ik trouwens ook wat foto's van de andere vrijwilligers op de site te zetten.

Bye!