Hey!

Hier het eerste berichtje vanuit de Malediven. Het was een lange reis, maar je zit dan ook wel echt in een compleet andere wereld en mijn eerste indruk is zeer positief (ondanks het weer wat vandaag niet heel best was). Waar je maar kijkt palmbomen, blauwe zee en poeder wit zand. De mensen zijn allemaal erg geïnteresseerd in zo'n lange man uit het verre Nederland. Jaja, hier ben ik gewoon lang, ben pas één iemand tegen gekomen die langer is en moet voor sommige deuren zelfs bukken. Dus niemand die mij hier zo zal gaan pesten met mijn lengte, nog een extra reden om dit paradijs te noemen

(Kidding). Iedereen kan zich tot nu toe redelijk verstaanbaar maken in het Engels, soms moet je iets wel even opnieuw vragen, maar dit heeft ook met het accent te maken. De mensen zijn denk het best te vergelijken met Indiërs, zowel qua uiterlijk als qua accent.

Dan nu een verslag van mijn reis en het grootste deel van mijn eerste dag. Waarschuwing (voor Tom), dit wordt een lang verhaal

Zondag avond na iedereen gedag gezegd te hebben ben ik mijn koffer helemaal vol gaan proppen (lekker last-minute). Mijn koffer was uiteindelijk zelfs nog iets zwaarder dan die van Ray naar Kreta

(maar ik mocht maximaal 30kg mee nemen, dus no problemo Mijn koffer is afgeladen met oranje spullen en voetbalshirtjes voor de kinderen hier, maar daar later meer over.

Maandag rond 13uur vertrokken richting Schiphol met mijn ouders en mijn zus. Daar nog even wat gegeten en gedronken met z'n allen en daarna heb ik hen achtergelaten toen ik door de douane ging. De reis ging nu echt beginnen. Toch wel even een raar idee, opeens niemand meer kennen en weten dat je er nu echt alleen voorstaat. Ik kon bijna gelijk aan boord van het vliegtuig (Boeing 777 van Emirates) richting Dubai. Ik kwam binnen bij de Business Class en dat zag er niet verkeerd uit moet ik zeggen

Allemaal een aparte huge ass stoel en idem scherm. Maar gelukkig was de Economy Class ook niet verkeerd. Toen ik echter bij mijn plek aankwam zat er al iemand op mijn plek Ik had 19A en het meisje dat daar zat moest eigenlijk op 19B zitten, maar daar zat al een man die ook op 19B moest zitten. Na navragen bleek dit wel vaker te gebeuren en ze gingen het regelen. Ik zat stiekem te hopen in zo'n luxe stoeltje in Business Class gegooid te worden, maar helaas, kwam gewoon op mijn eigen plek te zitten. Naast mij zat een meisje die voor een half jaar in Melbourne gaat studeren en er zat nog een jongen (achter in de 20) bij ons die sinds 2 jaar voor zijn werk in India zit (import van tapijten). Was grappig wij alle drie een heel verschillende reis gingen maken, en was met elkaar erg gezellig. Zoals ik al eerder melde, was de vlucht prima bevallen. Bij binnenkomst kreeg je gelijk zo'n warm doekje wat je wel kent van bij de Chinees (dus iedereen lekker fris aan boord). Ruime keuze uit films/cd's/tv series en games op je eigen schermpje. PSP nog niet gebruikt en ook nog niet erg ver in mijn boek (sorry Yvonne, nog geen verdere info over Nigel). Het eten was heel anders dan ik gewend ben van een vliegtuig hapje. Hadden keuze menu en ik heb prima gegeten met mijn kip schnitzel met champignonsaus, soort van pasta balletjes, bolletje met beleg en chocolade en kokos mousse als toetje. Prima verzorgt dus (wel zo fijn wanneer je bijna 11uur lang in zo'n vliegtuig zit)! (Begint beetje op een reclame praatje voor Emirates te lijken maar is meer dat het gewoon zo anders is dan ik gewend ben en begreep van die jongen die naar India ging en heel vaak moet vliegen dat het ook echt bijzonder is daar.)

Zoals vermeld in mijn vorige berichtje moest ik overstappen op Dubai en heb ik nog even wat gedronken met Elianne (meisje dat naast mij zat in het vliegtuig). Krijg nog een vieze smaak in mijn mond wanneer ik terug denk aan die Ice Tea

Hier konden wij ook even wat van ons laten horen dankzij het gratis internet (zij het super traag...).

Vlucht richting Male verliep ook soepel, heb alleen niet echt geslapen tijdens de vlucht en mijn ritme werd ook aardig door de war gegooid toen ik rond half 2 (Nederlandse tijd) mijn ontbijt krijg. Dit bestond uit (behoorlijk pittige) noodles met kip, met fruit en een broodje met beleg. Ondanks de tijd, was het weer prima geregeld. Op ongeveer 15 minuten van Male vandaan kon je de eerste eilanden al zien liggen, echt een mooi gezicht. Wel werd daar het nieuws verteld waar ik al een beetje bang voor was, het was rechtachtig vandaag in Male. Echt gezellige mensen had ik helaas niet naast mij zitten nu.

Aangekomen op het verschrikkelijk kleine luchthaventje van Male, waar je gelijk de warme zeelucht kon voelen/ruiken, was het nog wel even een gedoe bij de douane met mijn werk visum, maar na wat wachten, problemen met communicatie door gebrekkig Engels van hun kant en een oor dat door de vlucht nog niet helemaal mee werkte aan mijn kant en wat heen en weer gebel was dit toch redelijk snel geregeld en mag ik gelukkig de komende 5 weken in dit paradijs verblijven. Werd wel aangestaard door alle toeristen omdat ze zagen dat er opeens een hoop activiteit kwam toen ik bij de douane stond. Nadat ik ook door de bagage check heen was (wat daar echt helemaal niets voorstelt, terwijl ze toch (op papier) heel streng zijn met wat je allemaal niet mag invoeren, werd ik opgewacht door Shakila van de organisatie Mission Maldives en haar dochtertje Melanie. Shakila heeft voor mij de ticket voor het watervliegtuig geregeld en mijn informatietas en telefoonkaart gegeven. Daarna moest zij weer terug naar de hoofdstad Male en na een uurtje zat ik al weer in de lucht met het watervliegtuig. Heb aardig wat foto's gemaakt, want de Malediven vanuit de lucht zorgde soms voor een verschrikkelijk mooi uitzicht. Het vliegtuig ging naar Kuredu Resort en deed daar ongeveer een uur over (rond de 150km vanaf Male Airport). Daar werd ik weer opgewacht van iemand van Naifaru Juvinile. Dit is een organisatie die onder Mission Maldives valt en waar ik dus voor ga werken. Juvinile heeft als voornaamste doel zorg dragen voor de jeugd op het eiland Naifaru (en paar dichtbij gelegen eilanden). Probleem is namelijk dat het niveau van het onderwijs nog niet erg hoog is (sowieso houdt het hier op na de middelbare school en moet je voor verder onderwijs naar het buitenland). Verder heeft rond de 30% van de jongeren geen werk. Hierdoor hangen ze maar wat rond en raken ze in de problemen (pff, waar hoor je dat nou vaker...). De organisatie heeft onder andere een project opgezet om het drugsgebruik onder de jongeren terug te drinken (terwijl drugs hier streng verboden zijn). Verder wordt onder andere sport (voornamelijk voetbal) gebruikt om de jeugd wat te doen te geven naast school (als ik het goed heb begrepen tot 16 jaar verplicht).

Ik dwaal een beetje af, maar ik moest dus nog van Kurendu Resort naar Naifaru Island. Dit ging met een gammele (maar verdomd snelle boot). In nog geen half uur was ik aan wal op het eiland waar ik de komende 5 weken zal verblijven (grootste deel van de tijd dan). Ik werd opgewacht door een groep van zo'n tien jongens/mannen van tussen de 20 en de 40 jaar. Met allemaal erg nieuwsgierige ogen bleven zij mij maar aankijken (ook nadat ik mij had voorgesteld aan iedereen). Zij bleken later de organisatoren van Juvinile te zijn. Op een motor (nee, niet mijn eigen vette politie motor) werd ik door de stad rondgeleid (het is ook zo groot... ongeveer 650m bij 350m) en naar mijn huisje gebracht. Onderweg waren er alleen nog maar meer nieuwsgierige gezichten vanuit huisjes, winkeltjes en de bankjes die in bijna elk straatje staan. Het eiland laat zich denk het beste omschrijven als een dorp, waar naar mijn idee iedereen elkaar kent (zijn ook maar 4800 inwoners). Mijn huisje/appartement viel mij echt reuze mee. Is een apart deel van een rijtjes woning, heb een flinke kamer (ongeveer net zo groot als mijn eigen kamer thuis). Met daarnaast nog een keuken (waar ik verder niet veel gebruik van zal gaan maken aangezien er eten voor mij geregeld wordt in het nabijgelegen café). Wel erg handig is de grote koelkast (die net helemaal volgestopt werd met kleine flesjes water

). Verder staat er nog een wasmachine en heb ik nog een aparte badkamer. Airco is helaas niet aanwezig maar wel een grote ventilator aan het plafond (ga ik wel nodig hebben). Ik heb de sleutel van zowel de voordeur als de deur van mijn eigen kamer, dus ook dit is weer prima geregeld.

Na mijn rondleiding ben ik met de mannen van Juvinile wat gaan eten (smaakte mij goed, mocht wat minder pittig, maar hij zou er in het vervolg rekening mee gaan houden (uit ervaring weet ik nu dat dat inderdaad is gedaan). Keuze qua eten is erg beperkt, voornamelijk rijst of noodles met een eitje en de keuze uit vis/kip of beef. Hier had ik een gesprek wat wel wat weg had van een sollicitatie gesprek met de oudste van het stel. Spraken mijn 'CV' door en nog wat dingen, maar kwam er vooral over dat hij had gelezen dat ik een minor Project Management had gedaan en daar was hij wel erg in geïnteresseerd. Ze zijn namelijk bezig met het binnenhalen van meerdere nieuwe projecten met Mission Maldives/Naifaru Juvinile en moeten hier project proposals voor schrijven om te laten zien dat het project door hen goed uitgevoerd gaat worden en hiermee voor subsidie in aanmerking te komen. Zoals het er nu naar uit ziet ga ik nog geen les geven op die middelbare school, maar ga ik mij voorlopig met het regelen en van het binnenhalen van die projecten bezig houden. Morgen heb ik het er nog verder met hem over, maar waarschijnlijk ga ik 12/13 en 14 juli naar de hoofdstad Male met Mohammed (die oudste van het 'team) om daar een aantal bijeenkomsten over HIV, malaria en klimaatproblematiek bij te wonen en om te kijken of hier mogelijkheden liggen om één of meerdere projecten binnen te halen. Moet eerlijk zeggen dat ik dit misschien nog wel leuker vind dan lesgeven, aangezien dit toch wat meer bij mijn studie aansluit.

Na het etentje ben ik even een power nappie gaan doen, want ik was onderhand al zo'n 30uur op de been. Na een kleine 3uur slaap voelde ik mij weer wat beter (zeker na een (letterlijk) verfrissende douche). Rond 16:30 (plaatselijke tijd) werd ik bij de voetbaltraining van onder 16 verwacht. Ik was al gebeld door de twee Engelse jongens (Jon en Sam) die hier zitten die Charlotte (speelster van Manchester City) helpen met de trainingen. De bedoeling is dat ik mij morgen of overmorgen bij hen ga voegen. Training was voor vandaag een partij spel en de bedoeling was dat ik alleen zou kijken, maar in de rust werd toch gevraagd of ik mee wilde doen. Dus ik ben mijn sandalen gaan inwisselen voor mijn voetbalschoenen en heb mijn eerste minuten dus al gemaakt vandaag. Pfff, dat was wel even bikkelen. Het is het beste te omschrijven als 8 tegen 8 op een half veld, waarbij het veld bestaat uit zand, maar de lijnen wel netjes aangegeven met pylonen. Het voetbal zelf lijkt heel erg op beachsoccer. Tweede helft kwamen er nog wat andere het veld in waardoor de leeftijd van 14 t/m 30 kwam te liggen. Qua niveau kon ik gelukkig prima mee, hoewel ik het niet echt van mijn techniek moet hebben

Ze waren allemaal erg tevreden hoe ik had gespeeld, dus dat is goed nieuws. Was alleen wel echt kapot na één helft, dus hopelijk komt daar snel verandering in. Was nog van plan om voetballen uit Nederland mee te nemen, maar dit was er (mede door ruimte gebrek) niet van gekomen, maar dit bleek absoluut niet nodig. Ze hebben net nieuwe ballen aangeschaft/gekregen en ook hesjes via sponsor (volgens mij Manchester City) gekregen.

De hele dag werd er al gevraagd naar mijn Nederlandse vlag, waarvan ik op het laatste moment hoorde dat ik die moest meenemen. Toen ik hen had gezegd dat ik ook nog een lijn met oranje vlaggetjes had meegenomen, vonden ze dat helemaal geweldig (om over de Beesies en oranje balonnen nog maar niet te spreken). Iedereen kijkt hier namelijk erg uit naar de wedstrijd van vanavond. Na het voetballen ging iedereen met mij mee om die spullen op te halen en werden helemaal gek bij het zien van de verzameling shirtjes die ik had meegenomen. Die gasten zitten nu al van, oh, mag ik die van Barcelona hebben enz. Kijk nog wel wat ik ermee ga doen, aangezien die kinderen hier allemaal erg klein en smal zijn en ze waarschijnlijk gaan verzuipen in het grootste deel van die shirts. De vlaggen hebben ze allemaal opgehangen in de tent waar vanavond op een groot scherm Nederland-Uruguay te zien zal zijn. In het begin van het WK waren de inwoners nog erg verdeeld wat betreft het supporteren van de teams, maar na de uitschakeling van een aantal favorieten en de wetenschap dat er iemand uit Nederland aan kwam, is iedereen nu voor Nederland (@ Blok, hier heb ik dus zelf helemaal niets voor hoeven te doen). Heb het vandaag al zo'n honderd keer over Sneijder en Robben gehad en iedereen verwacht hier dat wij de finale wel gaan halen. De verwachting is dat het aardig druk gaat worden waar ik van plan ben te gaan kijken (zijn drie plaatsen op het eiland waar de wedstrijd op een groot scherm te zien is). Vind het in ieder geval erg leuk dat het hier ook erg leeft en hopelijk krijgt het nog een mooi vervolg.

Wat betreft de andere buitenlandse vrijwilligers, heb de drie van het voetballen dus al ontmoet. Twee aardige gasten (Jon en Sam) van 19 jaar uit de buurt van Leeds die naast het voetballen Engels les geven op de basisschool. Basis en middelbare school zitten in hetzelfde gebouw. Middelbare school heeft in de ochtend les, basisschool in de middag. Met Charlotte heb ik nog niet zoveel gebabbeld, maar ze lijkt mij wel relaxed. Verder kwam ik onderweg een meisje tegen uit Frankrijk (moeten er hier twee zitten), maar die heb ik dus nog niet gesproken en er moeten nog twee meisjes zijn uit Zweden. Misschien dat ik vanavond bij de wedstrijd de andere ook zal ontmoeten. Zitten hier dus met zeven buitenlandse vrijwilligers en een team van zo'n tien locals.

Internetten moet ik nu nog doen op het kantoortje van Naifaru Juvinile, maar de verachting is dat ik binnen 5 tot 10 dagen ga verhuizen naar een ander huis. Deze komt dan vrij en hier kunnen alle buitenlandse vrijwilligers bij elkaar wonen en is er draadloos internet beschikbaar.

Vrijdagochtend vertrek ik met een aantal van de vrijwilligers naar Kuredu Resort om waarschijnlijk laat die avond weer terug te komen op Naifaru.

Ik heb net avond gegeten (is hier gebruikelijk om tussen 20uu en 21:30 te eten) en daarna deze lap tekst (die ik op mijn kamer en bij het wachten op het eten alvast getypt heb) proberen te versturen. Hier is hier nu trouwens echt al helemaal donken, lijkt wel nacht, terwijl het (op moment van typen pas 21uur is).

Qua temperatuur is het ook wel wennen, is zeker doordat het vandaag bewolkt was vrij benauwd en dat met zo'n 30 graden. Heb ook al af en toe wat regen gehad, maar dit was stiekem best wel lekker (waren ook nog geen tropische buien). Vandaag scheen trouwens wel de slechtste dag van de laatste week te zijn geweest en morgen moet het alweer wat beter worden. Maarja, ik zie het wel.

Foto's volgen hopelijk snel, maar het internet is wel erg langzaam (download 8kb/s upload 4kb/s

), dus zal ze flink moeten verkleinen en filmpjes zal al helemaal niet lukken (heb een erg gaaf filmpje van het opstijgen met het watervliegtuig). Doe in ieder geval erg mijn best met het maken van foto's

Sorry voor al het leeswerk (en het ontbreken van een samenvatting (Tom))

Ga mij nu bij de voetballers voegen, het is hier nu 23uur. Morgen wordt ik rond 6uur weer op het voetbalveld verwacht, dus wordt (weer) een kort nachtje.

Veel plezier allemaal met de wedstrijd vanavond (ik denk 2-0)!

Bye!